Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, μέσα σ’ αυτήν την οικονομική, κοινωνική, πολιτική, ανθρωπιστική, πολιτιστική κρίση που ζούμε (άνθρωποι κυριολεκτικά «χάνονται», αυτόκτονούν, πεινούν, δεν έχουν ρεύμα και δουλειά…) ποιός είναι αλήθεια ο ρόλος της τέχνης;
Πώς ο ζωγράφος θεραπεύεται με την τέχνη του και προσπαθεί να δείξει και στον άλλο άνθρωπο ένα δρόμο για να δει τον κόσμο αλλιώς;
Έργα που άρχισα να δουλεύω το 2011 παρουσιάζονται σ’ αυτήν εδώ τη διαδικτυακή έκθεση, σχολιάζοντας την περίοδο των μνημονίων. Έργα που αφηγούνται την άθλια αυτή κατάσταση στην οποία μας έχουν βυθίσει ξένοι τραπεζίτες, τοκογλυφικά χρηματο-πιστωτικά ιδρύματα (οι λεγόμενες αγορές) και οι εγχώριοι υπόδουλοί τους. Αφού μας έθισαν στο δανεισμό χωρίς λόγο, τώρα ζητούν τα χρωστούμενα και τους τόκους, που «έφαγαν» όμως το χρηματιστήριο, οι Ολυμπιακοί του 2004, οι διαπλεκόμενοι και οι διάφοροι παν-καλοι που κυβερνούσαν τα τελευταία 40 χρόνια.
Πρόκειται για έργα είτε ρεαλιστικά που δείχνουν ανάγλυφα την κατάσταση είτε αφαιρετικά με σύμβολα και στοιχεία που «σχολιάζουν» τα γεγονότα και στέκονται πιο πολύ στη φόρμα, για να αναδείξουν το περιεχόμενο. Αποτελεί λοιπόν αυτή η εργασία μια εικαστική αναφορά στην δύσκολη πενταετία της κρίσης όπως εγώ την έζησα και την κατέγραψα με σχέδιο και χρώμα.
